Δεκέμβριος 7
Μετάνοια
Η λύπη κατά Θεό γεννά μετάνοια… (Β΄ Κορινθίους 7:10).
Ο έλεγχος για αμαρτία περιγράφεται κάλλιστα με τα λόγια:
«Οι αμαρτίες μου, οι αμαρτίες μου, Σωτήρα μου
Πόσο θλιβερά που πλήττουν Εσένα».
Ο έλεγχος για αμαρτία είναι ένα από τα πιο σπάνια πράγματα που συμβαίνουν ποτέ στον άνθρωπο. Είναι η αρχή της κατανόησης του Θεού. Ο Ιησούς Χριστός είπε ότι όταν θα ερχόταν το Άγιο Πνεύμα θα έλεγχε τον κόσμο για αμαρτία· και όταν το Άγιο Πνεύμα ξυπνά τη συνείδηση κάποιου και τον φέρνει στην παρουσία του Θεού, τότε δεν είναι η σχέση του με τους άλλους ανθρώπους που τον ανησυχεί, αλλά η σχέση του με τον Θεό: «Σε Σένα, σε Σένα μονάχα αμάρτησα, και έπραξα μπροστά Σου το πονηρό» (Ψαλμός 51:4). Ο έλεγχος για αμαρτία, το θαύμα της άφεσης και ο αγιασμός είναι τόσο αλληλένδετα, έτσι ώστε, μόνο ο άνθρωπος που λαμβάνει συγχώρηση να είναι άγιος άνθρωπος, και το αποδείχνει με το να είναι, με τη χάρη του Θεού, το αντίθετο από ό,τι ήταν προηγουμένως. Η μετάνοια πάντοτε φέρνει τον άνθρωπο στο σημείο όπου λέει: «Αμάρτησα». Η πιο σίγουρη ένδειξη ότι ο Θεός ενεργεί είναι όταν ένας άνθρωπος το λέει αυτό και το εννοεί. Οτιδήποτε λιγότερο από αυτό είναι απλώς ένα αίσθημα στενοχώριας για τα χοντρά λάθη του έκανε - η αντίδραση για την αηδία που νιώθει για τον εαυτό του.
Η είσοδος στη Βασιλεία είναι διαμέσου των οδυνών της μετάνοιας καθώς αυτή έρχεται σε σύγκρουση με την ευυπόληπτη ‘καλοσύνη’ ενός ανθρώπου· τότε, το Άγιο Πνεύμα, που προκαλεί αυτές τις οδύνες, αρχίζει να μορφώνει τον Υιό του Θεού στη ζωή του. Η νέα ζωή θα φανερωθεί πρώτα με συνειδητή μετάνοια και μετά με ασυναίσθητη αγιότητα, και ποτέ με αντίστροφη σειρά. Το βασικό θεμέλιο του χριστιανισμού είναι η μετάνοια. Κατ’ ακρίβεια, ο άνθρωπος δεν μπορεί να μετανοήσει όποτε θέλει· η μετάνοια είναι δώρο από τον Θεό. Οι παλιοί Πουριτανοί προσεύχονταν για το ‘δώρο των δακρύων’. Αν ποτέ πάψεις να αναγνωρίζεις την αρετή της μετάνοιας, βρίσκεσαι στο σκοτάδι. Ερεύνησε τον εαυτό σου και δες αν ξέχασες πώς να μετανοείς.
